Ενα ποιημα......

Ενα αστέρι μοναχό
στον κρύο μαύρο ουρανό
κοιτούσα
Πικροπνιγμένο απ΄τ'αχνοφώς
της πόλης το μοναχικό
λάμπει σπινθηριστά κι αγέρωχα / δειλά στη μοναξιά
Για πόσο ακόμα?

Ενα αστέρι μοναχό
Μια φωτεινή κουκίδα
Ενα αστέρι καρτερώ
για τον δικό μου ουρανό
Μα η προσμονή με τρώει

Αστέρι μου εσύ μικρό, πικρό, λησμονημένο...

Ενα αστέρι μοναχό
στον κρύο μαύρο ουρανό κοιτούσα
Κ'ηταν μοναχα θαυμαστό / Κ'ηταν απρόσμενα σκληρό
Σαν χάθηκε απ'τον ουρανό
Αφήνοντας μον΄την ελπίδα..




ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΕ - ΔΟΥΛΕΨΤΕ ΜΕ