Σε ειδα στο ονειρο μου χτες το βραδυ. Σε ειδα και δεν θυμαμαι τι εκανες...

Θυμαμαι μονο που στεκομουν μπροστα σου, γονατιστος, κοιτωντας σε στα ματια, με μισο τρεμαμενο χαμογελλο, με τα χερια ενωμενα, απλωμενα, ανοιχτα... κρατωντας τιποτα... δινοντας οτι εχω. Τη σκεψη μου, τον χρονο μου και ισως στο μελλον και την αγαπη μου.

Σε ειδα... Το μονο που συγκρατω ωρες ωρες ειναι η απορριψη... ακαθοριστη, συγκεχυμενη... αλλα παρουσσα.